یک دقیقه ازافه در سال شبی روی لب های تو بلند

بو عسر از لا یقه ترک می افت اد  

ترک با واجب از رها  

انداخته لا ترک  

به نه انتشاری که نه می رس اد

 و این جوری تا پا در آورد ایم دو سه تایی از زیری ها     

شامل دردی رنجی ده  از بی نسبتی درنرمک آی لب خی سی ده به تف   غرقه کنی

سوراخ می پی چد به نوح

از سر کوهی سه رنگ سرخ  با در کشتی

پرت امی انداخت به پا بندی گنو تا زمین پیدایی  داد  در تنی لخت

جفتی که بی اندازد پای کفش

یخ زده نوک دماغی را دست گیر

دهان گیر

سر از خوشی دارد در پا  جای

ابراهیم

موسا

عیسا

محمد

مه دی

  

سی و هشت تا هشتا

قصد  دوم خاهی بود در اول     زیر لب های آب خاه

افتاده کرده تن       به مردن در ریتم دریاچه های پر لب نمک  

با جهت ترکانده جان در دو میانه .