به انداز پر زده های زیر ناف از دست تو می آید خوشش مو

خود را به کشت ی ها دادن به چار سو دلیل است

به عمارت پایین آویز گرفتن  و در دادن هر چه با ایستادی      
آورد از حلقوم تو می آید باد از نایژه      من را چطو خواستن بداری به گرفت لب     دم شن ریزی همی وقتِ پایین

صحبت را اساسی است