در روز های که قصد مردنم برا روز های داشته مرده ام خاب دید صبح گرفته بی بند و بار دیالوگی دیگه نمی شه برا نیا لب ها کوفت ام شده که کفایت یک کفاره ی دور بستی است بی زنگار وقتی بیاد با کفش روز روز خوبی است در مسیر خط لباس زیر ها رسیده روز تری زبان کش پشت بارون چی خاب دید یار با باد سرو سری بسته در باژه گونی زمین با مصیبت باز خاب ام کن بی قدرت سنگ ها پر از فاقدام اینجاش اعلام علوفه ها واجبه  

دور ام ایستاده ای و دلم برای هیچ چیز میان مان نمی جنگد

باد تا تو هستم       هستم می گوید و می کشد کنار برو

از خیلی

زیر سایه  تو چتر بسته ام

بودی و محال که نیست

تابستان شود

بادبادک از بام بدوم

لوار هم باشد

سر انگشت کلاه بدهم چشم

بگیرد نقطه

پایین به کشد رقیب

بروم خیال خوش تنها من ...

می افتم

همه ی راه رفته

ظهر

بسته اند دستانم بی خود شکل

از خیلی زیر سایه

برداشته شده از دفتر های خاب ایده به بیست و چار روزی از اردیبهشت ماه سال هشتاد

از بس زیاده شد عنوان 

وقتی باشد من باشدی ام شور انگیز هر زهر ماری که از لندن خراب نه شده به میل من حالا گیج از دوتایی زمین چرخ نمی نمی زند  

 ویا هم

در تن جمع بسته شده مریض ام امامی با جماعت خانه نرفته