هنوز به اشترایم طناب سرخ از لب کشی دی که به فهم کنی بی بوته تر از تر هوای بو گرفته یک عصر دارم بگم ادامه در نیامد بی دنباله داری شد که به خون کش داد از راستی کشاله هراسم حریصی دگی تموم بده از دو سری شد حلق و تنگ هه نا !
ساجده کشمیری
چهارشنبه 16 شهریور‌ماه سال 1384 ساعت 02:50 ق.ظ
مانیفست شعر را در وبلاگ منها بخانید ! / شاعران متن زبان فارسی به چند دسته تقشیم می شوند : ۱- شاعران جیره خور دولت زبان فارسی
۲- شاعران غیر جیره خور دولت زبان فارسی ۳ - شاعران گشنگی
شاعران دسته ی اول، عمرشان طولانی باد. شاعران دسته ی دوم، از شاعران دسته ی اول فاشیست ترند و شاعران دسته ی سوم پیشاپیش مرده اند. رادیکالیته ی آزاد در زبان فارسی وجود ندارد. مکان گرایی زبان فارسی، بسامد فعل ماضی را در آن بالا می برد. اکثر سطرهای شعر جدید، جملات خبری هستند که با درک زیباشناسی مخاطب و با حدود آن نوشته می شوند. ما واقعن معضل داریم. یک عده ای شعر را برای شعر می خواهند، شعر آبستره می نویسند. یک عده ای هم شعر را برای مخاطب می خواهند. ویک عده ی مادر به خطای محافظه کار هم هر دو را می خواهند. ما دسته ی اول را طلب می کنیم. ماپیشاپیش جزء شاعران آبستراکشن هستیم، حال روح سادی بیدار شده، مخاطب را میجوییم تا بکشیم. یکی از راههای دستیابی به این موضوع آنتی استتیک است. ما از این پس بی نهایت " مخاطب متن گریز " تولید می کنیم. مخاطب ، یک ویروس است. وقتی یک کتاب یا پدیده ی فرهنگی یا هر چیز دیگری را می خواند، بعد از گذشت زمان کوتاهی ، اپیدمی روع به رشد می کند. اگر تمام ظرفیتهای زبان فارسی را به کار بیندازیم...
سلام دوست عزیز!.....خوشحالم که بالارخه به روز شدی .....جالب بود ...بخصوص :بی بوته تر از تر هوای بو گرفته......می بینمت
تموم بده از دو سری شد حلق و تنگ هه نا !
همین اشک منو در اورد بس نیست ؟
اگر اجازه بدی این شعر رو در ادب فرمت کار کنم
وقت بخیر
یه مشت چرت و پرت اینجا می نویسی فکر می کنی شاعری؟ فلانی ! خیلی خودت رو تحویل گرفتی !
با عشق و ارادت . خوشحال می شوم شما را در وبم ملاقات کنم . با عشق و ارادتی دیگر گون .
مانی
مانیفست شعر را در وبلاگ منها بخانید ! / شاعران متن زبان فارسی به چند دسته تقشیم می شوند : ۱- شاعران جیره خور دولت زبان فارسی
۲- شاعران غیر جیره خور دولت زبان فارسی ۳ - شاعران گشنگی
شاعران دسته ی اول، عمرشان طولانی باد. شاعران دسته ی دوم، از شاعران دسته ی اول فاشیست ترند و شاعران دسته ی سوم پیشاپیش مرده اند. رادیکالیته ی آزاد در زبان فارسی وجود ندارد. مکان گرایی زبان فارسی، بسامد فعل ماضی را در آن بالا می برد. اکثر سطرهای شعر جدید، جملات خبری هستند که با درک زیباشناسی مخاطب و با حدود آن نوشته می شوند. ما واقعن معضل داریم. یک عده ای شعر را برای شعر می خواهند، شعر آبستره می نویسند. یک عده ای هم شعر را برای مخاطب می خواهند. ویک عده ی مادر به خطای محافظه کار هم هر دو را می خواهند. ما دسته ی اول را طلب می کنیم. ماپیشاپیش جزء شاعران آبستراکشن هستیم، حال روح سادی بیدار شده، مخاطب را میجوییم تا بکشیم. یکی از راههای دستیابی به این موضوع آنتی استتیک است. ما از این پس بی نهایت " مخاطب متن گریز " تولید می کنیم. مخاطب ، یک ویروس است. وقتی یک کتاب یا پدیده ی فرهنگی یا هر چیز دیگری را می خواند، بعد از گذشت زمان کوتاهی ، اپیدمی روع به رشد می کند. اگر تمام ظرفیتهای زبان فارسی را به کار بیندازیم...
سلام خانم کشمیری .ممنونم .