:}{:

یازده تای این کلمه بو به دنبال می گشت ام لا بغل لا یقه و لا الا لا که به دهن نمی رسد نه می رس اد و لا ول کن است این ریتم بو دهنده فقط می خاست ام که یازده تا نه شود بیشتر در دیالوگ لندن تا بندر تا و تا به تای خاب تا که لا شد و لا ریتم تا

شب بود در اول

نمی افتاد بر ام به داری

ما از این گشته روز  

دیگر روز است

دار ام اذاب از چشم      تو به گیری

با پدر بزرگ ات که می شدی

نه هایت داشتن یک ساعت اشرافیت در لگن است  

از بهر برای سه نیم دقیقه هم آغوشی روی پل هوایی اتکا

در شب ساعت هشت و نیم به بعد      سه شنبه در میان

سه تاره های درخشان تارم به سر شاهد آمداند

که جایی گیر شب ام    

تا فرا در رسید

به ما دو تا خود اش را لا انداخت        چند تا کوه تا کوه

از پشت سر گرفت ایم  و  خدا تو سر شاهد بود

لب ها به خیسی می رفت  و خرس بزرگ از میان لا پاها خود را می رساند  

بستر اینکه یکی داشتیم       عرق در آوردایم

از خوب هوای دور و بر رودخانه    شور است

و دهان

به سرِ شاهد ها همه فکر ام از سر پل افتاده

همین تا بود